بلاک چین چیست؟

بلاک چین (Blockchain) چیست؟

اصطلاح بلاک چین (Blockchain) در حالت لغوی به‌معنای زنجیره‌ای از بلاک‌هاست. فناوری بلاک چین مفهومی نسبتاً جدید است که امکان ثبت داده‌ها در فضایی به‌نام بلاک و سپس اتصال این بلاک‌ها به هم مانند یک زنجیره را فراهم می‌کند. همین اتصال زنجیروار بلاک‌ها به هم امنیت داده‌ها را تضمین می‌کند و امکان تغییر آن‌ها را به حداقل می‌رساند.فناوری بلاک چین بی‌تردید یکی از بزرگ‌ترین نوآوری‌های قرن بیست‌ویکم است. شبکه‌ای است که با استفاده از تکنولوژی‌های غیرمتمرکز (Decentralized) و رمزنگاری، تاریخچه تمام تراکنش‌های انجام شده با دارایی‌های دیجیتال مانند بیت کوین را در یک دفتر کل دیجیتال و عمومی ذخیره می‌کند. امکان تغییر در اطلاعات ذخیره شده در بلاک چین وجود ندارد و تمام اطلاعات ثبت شده در آن به صورت شفاف در اختیار کاربران قرار می‌گیرد. شبکه بلاکچین همان چیزی است که حذف بانک‌ها و مؤسسات مالی از تراکنش‌های دارایی‌های دیجیتال را امکان‌پذیر کرده و امنیت ارزهای دیجیتال را تضمین می‌کند؛ موضوعی که باعث شده دارایی‌های دیجیتال طرفداران زیادی پیدا کنند. بلاک چین (blockchain) یک دفتر کل توزیع شده دیجیتال غیرمتمرکز و عمومی است که انواع داده‌ها و اطلاعات را در خود ذخیره می‌کند. 

بلاک چین‌ها بیشتر به دلیل نقش حیاتی در سیستم‌های ارزهای دیجیتال برای حفظ یک رکورد امن و غیرمتمرکز در تراکنش‌ها شناخته می‌شوند، اما موارد استفاده از آن‌ها به ارزهای دیجیتال محدود نمی‌شود. بلاک چین‌ها را می‌توان برای تغییرناپذیر کردن داده‌ها در هر صنعتی مورد استفاده قرار داد. از آن‌ها می‌توان برای ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز سیستم‌های مدیریت زنجیره تأمین، سیستم‌های رای‌گیری و موارد دیگر استفاده کرد. فناوری بلاک چین این پتانسیل را دارد که صنایع مختلف را با ایجاد اعتماد، امنیت و کارایی متحول کند. در جامعه سنتی، ما برای انجام تراکنش‌های مالی باید از واسطه‌هایی مانند بانک‌های دولتی و خصوصی استفاده کنیم؛ اما، بلاک چین با از بین بردن این نیاز، به خریداران و فروشندگان (ارسال‌کنندگان و دریافت کنندگان پول دیجیتال) اجازه می‌دهد تا به‌صورت مستقیم و بدون واسطه یا حضور شخصی ثالث، با هم در ارتباط باشند و ارزهای دیجیتال را معامله کنند. به این شکل از انجام تراکنش، مکانیسم «همتا به همتا» گفته می‌شود. یک مثال برای بلاک چین، سازمان ثبت احوال است که اطلاعات مردم را جمع‌آوری و ثبت می‌کند و به نوعی، پایگاهی از داده‌ها درباره افراد به شمار می‌رود. بلاک چین هم به همین صورت، فناوری‌ای است که می‌توان اطلاعات و داده‌ها را از طریق آن ثبت کرد. نکته مهم در بلاک چین این است که بر خلاف سیستم‌‌های ثبت اطلاعات دیگر، کسی یا قدرتی نیست که بتواند داده‌ها را دستکاری کند، تغییر دهد، پنهان کند یا درباره آن‌ها تصمیم بگیرد

در سال 1991، برای نخستین مرتبه ایده خلق فناوری بلاک چین مطرح شد. در این سال یک دانشمند علوم کامپیوتر به نام استوارت هابر (Stuart Haber) و یک فیزیک‌دان به نام اسکات استورنتا (W. Scott Stornetta)، یک راه حل عملی محاسباتی برای زدن برچسب زمانی به اسناد دیجیتال (تایم استمپینگ) معرفی کردند. این کار از برگرداندن زمان و دست‌کاری اسناد جلوگیری می‌کرد.

این فناوری اولین بار در سال ۲۰۰۸ توسط شخص یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو به عنوان نویسنده اصلی وایت‌ پیپر بیت کوین (Bitcoin Whitepaper) معرفی شد..در سال ۲۰۰۹ بیت کوین از یک مفهوم انتزاعی به یک موجود واقعی بدل شد. فناوری بلاکچین به دلیل تاثیر سعودی زیادی که در صنایع و بخش های مختلف دارد باید یکی از بزرگترین نوآوری‌های قرن بیست و یکم معرفی شود. می توان به سادگی در همین یک جمله میزان تاثیر این فناوری را بر زندگی این روزهای انسان ها متوجه شد. با توجه به این نکته که محبوبیت بلاکچین از چند سال قبل شروع شده است، خیلی از افراد اطلاعی ندارند که تاریخچه Blockchain به اوایل دهه ۱۹۹۰ برمی گردد. ورود و محبوبیت فناوری بلاکچین باعث شده است که تعدادی از برنامه های کاربردی کاهش پیدا کنند اما همواره تاکید بر این است که در اثر داغ شدن رقابت برای ارز دیجیتال، تاثیری که پیش بینی می شود داشته باشد.داده‌ها در واقع شامل تراکنش‌هایی هستند که در شبکه انجام می‌گیرند. سوابق تراکنش‌ها در بسته‌هایی به نام بلاک ذخیره می‌شوند. هر بلاک بعد از تکمیل و تأیید اطلاعات آن، به انتهای زنجیره اضافه می‌شود. این زنجیره از بلاک‌ها که به آن بلاک چین می‌گوییم در گره‌ها یا نودهای شبکه ذخیره می‌شوند.